In 2014 liep ik mijn tweede marathon. In de jaren daarna ging ik samenwonen en kreeg ik drie stiefkinderen en drie eigen kinderen. Corona volgde. Ik bleef hardlopen, maar zonder duidelijk doel. Als iemand vroeg hoe het met mij en het gezin ging, zei ik vaak iets in de trant van: ‘goed, iedereen is gezond’. Maar hoe bijzonder dat is, merk je pas als je geconfronteerd wordt met de andere kant. Het kindje van kennissen van mij is ziek en hij wordt niet meer beter. Een kindje, net zo jong als één van mijn eigen kinderen. Net zo’n guitig gezichtje. En net zoveel recht op geluk en blijheid. Stichting Make-a-wish helpt dit kindje en heel veel andere kindjes en hun ouders om even niet te denken aan wat komen gaat, maar te genieten van elkaar en mooie herinneringen te maken. Ik gun kinderen die zorgeloze momenten in hun niet zo zorgeloze bestaan. En daarom loop ik op 10 april mijn derde marathon voor stichting Make a wish.